Musica Antica

Een holle stok met gaten erin, en één kant dichtgemaakt. De dwarsfluit is het meest basale melodie-instrument wat je je kunt voorstellen en de vroegste exemplaren zijn zeker 45.000 jaar oud. De eenvoud van het ontwerp stelt de fluitist voor een uitdaging en wakkert zijn fantasie aan. In de Renaissance werden fluiten zeer geschikt geacht om meerstemmige vocale muziek te vertolken. Fleustes d'Alleman heetten deze instrumenten in Frankrijk, wellicht omdat ze door Zwitserse huurlingen op  militaire campagnes werden gebruikt. Wie er chansons op wil spelen heeft er vier nodig. Door de vrij grote omvang van de renaissancefluit zijn de tenorfluiten in D geschikt voor de sopraan-, alt- en tenorpartijen. Slechts voor de baspartij is een grotere basfluit in G nodig. Marten Root onderzocht renaissancefluiten en hij maakte kopieën van unieke originelen uit de Accademia Filarmonica di Verona. De eerste helft van het concert bestaat uit wereldlijke en geestelijke consortmuziek uit Frankrijk, Italië en Engeland, afgewisseld met solowerken.Het fluitkwartet bleef ook in de Romantiek bestaan. De Tsjech Antoine Reicha, leraar aan het Parijse conservatorium, componeerde drie adagio's voor vier fluiten. Geïnspireerd door Reicha schreef zijn leerling Eugène Walckiers een halve eeuw later het zeer virtuoze Quatuor pour 4 flûtes. Uitvoerenden Fleustes d'Alleman   Programma RENAISSANCEFLUIT, KLEPPENFLUIT Marten […]

Claudio Monteverdi stond aan de wieg van de vele muzikale veranderingen die uitmondden in de vroege barok. Er ontstond ruimte voor solozang en die moest natuurlijk instrumentaal begeleid worden. Monteverdi werkte hiervoor samen met Biagio Marini, zijn violist en concertmeester. Marini leerde op zijn beurt componeren in de nieuwe stijl en schreef naast vernieuwende vioolmuziek ook liederen. Samen brachten ze het muzikale leven in Venetië in beroering. De prachtige muziek uit Venetië ontstond bij componisten thuis. Huiselijke bijeenkomsten waar kunstenaars en kunstliefhebbers samen nieuwe wegen zochten, onder het genot van een drankje. In Engeland was dit niet anders. Matthew Locke en Purcell sr. waren huisvrienden en kwamen regelmatig bij elkaars gezinnen over de vloer. Daar speelde de jonge Henry Purcell mee in nieuwe composities en improviseerden de muzikanten over elkaars thema’s. Engelse liederen, bedoeld voor kleine kring, zullen klinken in combinatie met hét populaire barokinstrument, de luit.   Uitvoerenden Marini Consort   Programma MEZZOSOPRAAN Iris Bouman VIOOL Koos Verhage   LUIT Punto Bawono   WERKEN VAN Biagio Marini, Claudio Monteverdi, Nicola Matteis, Giulio Caccini, Henry Purcell, John Dowland, John Johnson, Matthew Locke

Wie in het Italiaanse schiereiland van de 17de eeuw als vrouw geboren werd in een gegoede familie, had geen ander toekomstperspectief dan een (gearrangeerd) huwelijk of het klooster. Dat laatste bood voor een jonge vrouw die haar muzikaliteit verder wilde ontwikkelen en beleven de meeste kansen. Niet alleen moest er tijdens de mis gezongen worden en het orgel bespeeld, maar vrouwelijke religieuzen binnen de kloostermuren, monialen, konden ook beschikken over hun eigen muziekinstrumenten. Bij de uitvoering van polyfone muziek gingen ze creatief om met het gebrek aan mannen: instrumenten als de viola da gamba en de niet zeer ‘vrouwelijke’ trombone konden de lage stemmen voor hun rekening nemen, wanneer die niet - al  dan niet een octaaf hoger- door medezusters gezongen werden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de meeste gepubliceerde vrouwelijke componisten in de 17de eeuw monialen waren. Wat wel verwondering werkt, is hun muziek. Lucrezia Orsina Vizzana’s voorliefde voor teksten die verwijzen naar zingen en musiceren is als een persoonlijke bekentenis. Isabella Leonarda publiceerde niet alleen virtuoze vioolsonates, maar bezingt in haar teksten ook de vreugde van haar aardse bestaan met Jezus. Chiara Margarita Cozzolani verklankt de liefde voor haar hemelse bruidegom op zeer zinnelijke wijze, en de metaforen […]